นกน้อยผู้แสวงหา

ปีกสอง..ของเจ้าล้า
บินเหินฟ้ามาเนิ่นนาน
จุดหมายมิพบพาน
ฤาชั่วกาลต้องบินไป

เหนื่อยนักอยากพักปีก
บินหลบหลีกจนอ่อนไหว
เหงานักอยากพักใจ
มี่ที่ใดให้สร้างรัง

หรือว่าสุดฟ้ากว้าง
ไม่มีทางได้ดังหวัง
อ่อนล้าพะว้าพะวัง
แต่เจ้ายังจะบินไป

เย็นนัก..ก็พักนอน
พเนจรร่อนเร่ใจ
มองหาต้นไม้ใด
พอเกาะได้พึ่งพักพา

ค่ำคืนฟ้ามีจันทร์
เป็นเพื่อนกับดารา
หนึ่งนกเพียงเอกา
เฝ้ามองหาเพื่อนไม่มี

หรือเจ้าจะลองบิน
ผกโผผินค่ำคืนนี้
บินสูงให้เต็มที่
อาจจะมีดาวสักดวง

กระพือสองปิกบาง
บนเส้นทางสู่แดนสรวง
ยิ่งสูงยิ่งเปล่ากลวง
เยือกเย็นทรวงยิ่งเดียวดาย

ปีกสองเจ้ายิ่งล้า
เมื่อมองหา..แสงดาวพราย
ยิ่งบินยิ่งอันตราย
รอบรอบกายแสนมืดมน

ปักเจ้าไร้แรงบิน
มืดบอดสิ้นไม่เห็นหน
เหนือยล้าเกินทานทน
จึงร่วงหล่น..สื่นลมปราณ

แสงเดือนส่องเลือนลาง
อาบไล้ร่างปราศวิญญาณ
นกน้อยจากวันวาน
ปิดตำนาน..การโบยบิน .....