อหังการ์....แตกแยก

อหังการ์ผู้คน
ยกตัวยึดตนเป็นใหญ่
ใดกั้นขวางหน้า..ถอยไป
ใครไม่มีเก่งเกินกู
ความคิดกูต้อง..คือ..ใช่
แตกต่าง...ถอยไป..ข่มขู่
อย่ามาพร่ำบ่น..หนวกหู
ก้องกู่กัมปนาท..ลำพอง
ดังเช่นสิงห์โตเจ้าป่า
เด่นดังทำท่าผยอง
สองตาแคลงเคลือบเหลือบมอง
กู่ร้อง..ตะคอก..ดุดัน
ไม่เชื่อไม่ใช่พลพรรค
ต้องหนัก..ต้องตี..ต้องกั้น
ผู้คนแบ่งแยกแตกกัน
เพราะความยึดมั่นมุมตน
ประชาธิปไตย
คือ..ยอมรับในเหตุผล
แตกต่างระหว่างผู้คน
ใช่ประท้วงกันจนวุ่นวาย
นั่นพวกเขา..นี่พวกเรา
มัวเมาจนน่าใจหาย
สัมพันธ์ในชาติกลับกลาย
คล้าย ๆ ใช่ร่วมเผ่าพันธุ์
นี่เผ่าพรรคชั่วขั้วเก่า
นั่นเผ่ายึดอำนาจโมหันต์
แตกต่างทางใครทางมัน
หนทางข้างหน้านั้น...มืดมน