8/14/07

ดาวแห่งฝัน


ความหวังที่แอบซ่อนเก็บ
ค่ำคืนหนาวเหน็บสายลม
ทะเลดาวสุกสกาว...ชม
คลี่ห่มผืนฟ้า..โอบเรา

เฝ้ารอดาวตก..หล่นร่วง
เมื่ออยู่ในห้วงคืนเหงา
เร้นกายซ่อนอยู่ในเงา
เนิ่นเนา...รอคอย..เรื่อยมา

แต่ละคืน..แต่ละวัน
ไม่บรรลุแห่งฝันปรารถนา
ค่อยเคลื่อนค่อยผ่านกาลเวลา
บนความชินชาแห่งใจ

ดวงดาวยังคงอยู่ห่าง
แม้บางครั้งเหมือนอยู่ใกล้
แต่ครั้นยื่นมือออกไป
กลับคว้ากลับไขว่ไม่เจอ

แต่หวังเอื้อมถึงซึ่งดาว
ยังเพริดพร่างพราวเสมอ
แม้เป็นเช่นฝันละเมอ
แต่ยังจะเพ้อเรื่อยไป

ระหว่างฝันและความจริง
อาจยังเป็นสิ่งสงสัย
จะยึดจะเหนี่ยวสิ่งใด
ใจยังตอบใจไม่ได้สักที

ความหวังแม้อาจเลือนลาง
ไม่เคยสว่างวืถี
ยอมทนเพื่อหวังทั้งชีวี
แม้ไม่มีดาวใด...ให้รอ

6 comments:

สายน้ำพระจันทร์ said...

ยึดถือความจริง
ไม่ทิ้งความฝัน
อุปสรรคใดใดจะฝ่าฟัน
ไม่ไหวหวั่นกับมารใดใด

ขอให้เชื่อมั่นกับสิ่งที่ฝัน ที่ตั้งใจ นะคะ
จะได้แค่ไหนก็แค่นั้น

** รูปข้างบนน่ะ เอาแต่แบบไม่ชัดมาโชว์นะคะ

เรือกระดาษ said...

ทุกครั้งที่ฉันอ่านบทกวีของน้ำพี้
ฉันไม่เพียงแต่ได้อ่านความไพเราะของ "บทกวี"
แต่ยังได้อ่านความอ่อนไหวของดวงใจงดงามของ "กวี" นาม น้ำพี้ ด้วย..

ใบตอง

น้ำพี้ said...

น้าสายน้ำ ... ก้เพราะไม่ชัดสิคะ ถึงกล้านำมาแสดง

ใบตอง .... ขอบคุณค่ะที่เป๋ยกำลังใจให้สม่ำเสมอ

ยืนยันว่า "ฉันจะเขียนในสิ่งที่ใจบอกให้ฉันเขียน"

น้ำพี้ said...

ไม่ได้หายไปหนาย...
ฉานยังอยู่...ยังอยู่ตรงนี้

แปลกจังเทศบาลเมืองปาย พูดได้ด้วยเหรอ

chanakith said...

พี่’พี้อยู่ตรงนี้
มาหาตรงนี้ก็ด๊ายยยยยยยย

คิดถึงๆ

สายน้ำพระจันทร์ said...

คนดี มีฝีมือ
ก็เหมือนดาวที่มีแสงในตัวเอง .. (ไม่มั่วนะ)
อยู่ที่ไหนก็ สุก สกาว

เรามาเพิ่มที่สุมหัวกันใหม่ เนอะ