ทุกคนต่างฝันอยากมีชีวิตที่"เต็ม"
แต่ยากนักที่จักไปถึงฝัน
บางคนขาดเสียจนแห้งขอด
ในขณะที่บางคนเต็มจนล้นปรี่
....สำหรับคนที่ขาด
หายากที่จะมีใครช่วยเติมเต็ม
ในขณะที่เขากำลังได้รับการเติม
....เขากลับถูกบางคนแอบตักไป
ความฝันที่ชีวิตจะเต็ม
คงไกลเกินไปจริง ๆ
มีบทความงาม ๆ และ ภาพงาม ๆ ของ
สายน้ำพระจันทร์มาฝากค่ะ ประสบการณ์อย่างนี้
ที่บ้านแม่ลอทะ
และ แถมด้วยบทกวีของน้ำพี้นิดหน่อย....
คนของโลกที่ไม่เท่า
2 comments:
ในความขาด หัวใจอาจเติมเต็ม ด้วยความพอใจ
ในความมีมากมาย บางที อาจเหมือนตัวเองขาด
ชีวิตคงง่าย ถ้าคนเรา
พอใจที่มี
พอใจที่จะให้
พอใจที่จะรับ(แต่พอดี)
พอใจที่จะเป็น
ขอบคุณน้าน้ำพี้ ที่เอาเรื่องบ้าน แม่ลอทะ ลิงค์มาที่นี่ด้วย
ทั้งที่ยังเขียนถ่ายทอดได้ไม่ดีนัก
มีข่าวล่าว่า ..
คนที่บ้านบอกเมื่อบ่ายนี้ว่าเพิ่งมีกำหนดการ
มีออกหน่วยพอ.สว. อีกครั้งที่เดิม
เพื่อตามอาการของคนไข้ที่มาตรวจรักษาไว้
อาจจะประมาณปลาย มกราคมค่ะ
ผมรักพี่สายน้ำพระจันทร์ รักพี่น้ำพี้ รักพี่ศรีประภา รักน้องชนา นะครับ..
ผมชื่นชมในทุกบทบาทหน้าที่ของทุกคนครับ..
ผมเองก็จะพยายามเป็น(เล่นบทบาทของ)ผู้ป่วยที่ดี แม้ไม่อาจเยียวยารักษาให้หายได้ แต่ก็จะพยายามถนอมรักษาจิตใจตัวเองให้ดี..
ผมเชื่อว่า "นางฟ้า" ยังจะคอยเป็นกำลังใจให้ผมอยู่เสมอ...
Post a Comment