พี่ไผ่เป็นพี่ชายอายุสิบขวบน้องมิ้ม แต่ทางเดินของพี่น้องคู่นี้มักไม่ไปด้วยกัน เพราะพี่ไผ่มีแก๊งหนุ่มน้อยรุ่นเดียวกันสี่ห้าคน เล่นกันได้สะใจกว่าเล่นกับเจ้าตัวจ้อย ยกเว้นแต่เวลาที่ต้องไปอาบน้ำหรือขึ้นนอนที่ชั้นบนเท่านั้นแหละ ที่พี่ไผ่จะมาใยดีออดอ้อนหนูมิ้ม เพราะพี่ไผ่น่ะกลัวผีขนาดหนัก
อ่านต่อ
5 comments:
มีบ่อยครั้งเลย...ที่ทึ่งกับความคิดและจินตนาการของเด็กๆ...และในความคิดเห็นของพวกเขายังกระตุ้นให้เรามีอีกต่างมุมมองดีๆอีกด้วย...
เศรษฐ๊น้อย ...
จริงๆ เด็กคงต้องการพื้นที่สำหรับความเป็นเด็กของเขา
และคงคิดว่าผู้ใหญ่เข้าใจยาก
ที่อยากทำไม่ให้ทำ ที่ไม่อยากทำจะให้ทำ
โครงการซื้อบ้านของเด็กๆ เลยซื้อใจผู้ใหญ่ได้ใช่ไหมน้าน้ำพี้
ผู้ใหญ่จะได้หันมาดูวาเราจำกัดพื้นที่ในหัวใจของเขามากไปหรือเล่าและจะจัดสรรยังไงให้พอดีๆ
วันนี้เขามาเยี่ยมน้าน้ำพี้และผงเพื่อนแต่เช้า
เพราะจะหนีไปขึ้นดอย ..
ขอให้ทุกคน ทั้งน้าน้ำพี้ คุณศรีประภา น้องชนา น้องใบตอง น้องตี๋
มีความสุขกับหน้าที่กันทุกคนนะคะ
คุณสายน้ำพระจันทร์...จะหนีไปขึ้นดอยแล้ว
นำเรื่องราวที่ผ่านพบมาเล่าสู่ฟังด้วยนะคะ
นอกจากบทกวี"น้ำพี้"ยังมีเรื่องราวดีๆมาให้อ่านประจำ
ดีจัง! ติดตามตลอดนะคะ..."น้ำพี้"
มีความสุขทุกวันและสุขภาพแข็งแรงนะคะ...ทุกๆคน
น้าสายน้ำไม่อยู่ขึ้นดอยไปทำหน้าที่ดี๊..ดี น่าชื่นชม (แม้ว่าแอบคิดถึง)
น้องชานาน่าก็หายหน้าหายตาไปเลย
ตอนนี้รู้สึกราวกับเป็นคอลัมนิสต์ หนังสือพิมพ์รายวันแล้วค่ะศรีประภา
ต้องคอยนึกว่า ...เอ๊..จะเอาเรื่องอะไรมาให้เพื่อน ๆ น้อง ๆ อ่านดีนะ
วันนี้เคาะผ่านนะคะ..ตอนนี้ยังนึกม่ายออก...
จินตนาการของเด็กซื้อโลกได้ทั้งใบ
...อยากย้อนวัย...
อยากกลับไปเป็นเศรษฐีจินตนาการ
ยังอยู่แถวๆ นี้ล่ะค่า
รออ่านบล็อกพี่’พี้รายวัน อิอิ
Post a Comment