ยังหวังได้กลับถิ่นเก่า
ภาพเงาอดีตชัดฉาย
สถานที่..ผู้คน..มากมาย
ที่กลาย..เป็นเพียงตำนาน
ความรัก..ความผูกพัน
คืนวันเคยสุขสนุกสนาน
ความทุกข์หม่นเศร้าร้าวราน
ผันผ่าน...วารวันลับลา
คิดถึง..ผู้คนคุ้นเคย
จากเลยลับล่วงห่วงหา
ไม่ได้พบพานนานมา
หวนคิดทุกครา..อาลัย
สายน้ำสายเก่า....
นานเนาเคยได้อาศัย
กระแสสายธารผ่านไป
ไม่เคยรินไหลย้อนมา
ทุกภาพในความทรงจำ....
เก็บงำมุ่งมาดปรารถนา
อยากย้อนคืนบ้านอีกครา
ก่อนจากอำลาชั่วกาล
หญิงชรา...
เหม่อทอดสายตามองผ่าน
อีกนิด..อีกนิด..ไม่นาน
กลับบ้านเยือนเหย้าเฝ้ารอ
6 comments:
บทนี้เขียนให้กับเหตุการณ์สำคัญที่จะเกิดขึ้นพรุ่งนี้ค่ะ
คุณย่า..อายุเกือบร้อย
ตอนนี้ท่านเดินไม่ไหวแล้ว
แต่ความปรารถนาในใจท่านคือต้องการกลับไปที่"บ้าน"
ริมน้ำแม่กลองที่ไม่ได้กลับไปร่วมสิบปีแล้วสักครั้ง
ยากจัง...จะเดินทางไปอย่างไร...ท่านจะไปไหวหรือไม่
แล้วจะเดินขึ้นบ้านอย่างไร เพราะที่นั่นเป็นท้องร่องสวน
ที่ต้องใช้สะพานเชื่อมต่อระหว่างขนัด
ความต้องการจึงถูกผลัดผ่อนเรื่อยมา...
แต่ทว่าในที่สุด ทุกปัญหาย่อมมีทางออก
เราตัดสินใจจัพาท่านไปโดยรถพยาบาล
แม้ค่าบริการไปกลับจะสูงมาก
แต่ก็ยินดี...
เพราะอยากเห็นท่านมาความสุขสักครั้ง
อยากเห็นความสมหวังสักที
หลังจากที่...ท่านไม่หวังอะไรมานานแล้ว
เพียงแต่ยังกังวลอยู่ว่า....
ท่านจะหวนอาลัยกับภาพอดีตที่แสนสุขขนาดไหน
บางที่เคยมีบางคน...ซึ่งในวันนี้ไม่มี
นี่คือสิ่งที่ยังกริ่งกรง...
เป็นกำลังใจให้"คุณย่า"ค่ะ
การกลับไปเยี่ยมบ้าน แม้ยากในการเดินทาง
ด้วยวัยที่อ่อนโรยของท่าน ด้วยระยะทางที่ไกล ด้วยความไม่สะดวกทั้งปวง
แต่จิตใจที่ห่วงใย"คุณย่า"ของหลานๆและความปรารถนาในใจท่าน จะเป็นพลังใจให้ท่าน
เชื่อว่า"คุณย่า"ต้องมีความสุขมากๆค่ะ
และหลานๆได้ทำสิ่งที่น่ายินดี...
ในความอ่อนโรยมีความอบอุ่นงดงาม...
ผมมั่นใจว่า คุณย่าท่านมีความสุขแน่นอนครับ
ชีวิตผมก็ไปไหนลำบากมากๆเหมือนกัน ผมคิดว่า ผมเองคงเข้าใจความรู้สึกของท่านและคุณน้ำพี้ได้พอสมควร.. คุณน้ำพี้น่ารักจริงๆครับ..
ผมจะสวดมนต์ให้คุณย่าและคุณน้ำพี้มีความสุขเสมอไป...
วันนี้คงเป็นวันที่คุณย่ามีความสุขที่สุด
ยินดีที่ได้รู้เรื่องราวดีๆ ของครอบครัวพี่'พี้
ชื่นชมในความน่ารักของหลานคุณย่าค่ะ
โปรดเล่าถึงคุณย่าอีกนะครับ ท่านได้มอง ได้เห็นอะไรบ้างครับ..
ไม่ทันเข้ามาส่ง น้าน้ำพี้ไปส่งคุณย่า
แต่กลับมารอฟังเหตุการณ์ ว่าเป็นไปอย่างไร
คงไม่มีอะไรยากเกินเราจะทำ เพื่อใครสักคน นะคะ
เป็นความยิ่งใหญ่ของการได้ให้ สิ่งดีดี ยามท่านมีชีวิตอยู่
คนเราดูแลกันไว้ยามเป็น
ยามที่ใครต้องจากไปไม่ว่าด้วยสาเหตุอันใด
เราจะได้ไม่ต้องนึกย้อนเสียใจ .. เนอะน้าน้ำพี้
Post a Comment