พ่อมันใหญ่

กาลครั้งหนึ่ง...เด็กสาวคนนั้น....
ใส่สายเดี่ยวอวบอั๋นไม่ใช่เล่น
เสื้อตัวเล็กอูมอัดรึงรัดเน้น
เธอแวะมาเซเว่นยามราตรี

เธอคงนึกถึงกวีซีไรท์
เลยเดินไปจับจองกระป๋องหมี่
รินน้ำร้อนเดือดพล่านใส่ทันที
ได้บะหมี่ร้อนจี๋ในทันใด

แล้วสายตา..พบ..เด็กสาวอีกคนหนึ่ง
ผู้ซึ่งไม่รู้ว่ามาจากไหน
ทำทีท่ายั่วยวน..กวนกันอย่างไร
ความหมั่นไส้..พุ่งปรี๊ด..กรี๊ดทันที

ความอดทนอันน้อยหนึ่งก็ผึงขาด
ตวัดสาดน้ำในกระป๋องหมี่
เต็มใบหน้าที่เห็นอยู่..คู่กรณี
ตามต่อตี...ตบซ้ำหนำอารมณ์

กฎเกณฑ์..นิยามความถูกผิด
ในดวงจิตแต่หลังไม่สั่งสม
พ่อกูใหญ่....โปรดรับรู้..ท่านผู้ชม
เธอขู่ข่มชูหาง..เอ่ยอ้างคำ

นักประพันธ์เรื่องแต่งแจ้งบอกพ่อ
ให้ตอบต่อโต้เหตุผลทุกคนขำ
พ่อ..หนอ..พ่อใยถูกลูกครอบงำ
สิ่งพ่อทำเสริมลูกให้ไปผิดทาง

ปัญญาชนเออหนอปัญญาชน
มีเหตุผล.อดทนซึ่ง..แค่อึ่งหาง
วันหน้าคงมืดมัวสลัวลาง
หากเธอกร่างยังหลงทะนงตัว

ออกกฏข้อใหม่..ไปเซเว่น
ต้องก้มหน้าซ่อนเร้นไม่เห็นหัว
ใครเชิดหยิ่ง..หลบให้ทันอย่าพันพัว
ใจเต้นรัว..พ่อมันใหญ่..อย่าใกล้มัน