นางโชว์

พอดนตรีบรรเลงเล่นเธอเต้นส่าย
ขยับกายพันเคล้าเสากลางห้อง
มีสายตามากมายชายเฝ้ามอง
เขม้นจ้องเนื้อนวลยั่วยวนใจ

ส่วนที่โค้ง..ให้เป็นว่าเป็นโค้ง
ส่วนเว้าแหว่งเปิดโล่งน้ำลายไหล
ยิ้มหวาน ๆ ตาเยิ้ม ๆ เคลิบเคลิ้มไกล
เธอจุดไฟสวาทวางกลางใจชาย

ผ้าพันไหล่ค่อย ๆ เคลื่อนเลื่อนขยับ
เธอรำคาญ..โยนกลับไป..ชายใจหาย
นวลเนื้อขาวพราวพร่างอวดร่างกาย
เธอเริงร่ายลูบโค้งเว้าเร้าอารมณ์

และชายก็ฝันเพริดเตลิดฝัน
จินตนาการถึงวันอันสุขสม
เปลือยร่างกาย..หน้ารื่น..คนหื่นชม
หวานหรือขม..เศร้าอดสู..เธอรู้ดี

พอแสงไฟหรี่ดับรีบลับหาย
ข่มความอายหลบหน้าฝ่าหลีกหนี
เสียงเป่าปากหยอกล้อ.."ขอ"...สักที
ยอมจ่ายตามราคาดีที่ต่อรอง

จากนางโชว์เปลี่ยนเป็นเช่นเด็กสาว
เธอเร่งก้าวจากไปใจหม่นหมอง
แวะเซ่เว่น..หยิบมาม่าสี่ห้าซอง
ก่อนเลือกซื้อนมกระป๋องติดมือไป

ที่ห้องเช่าเก่าแก่มีแม่อยู่
นางช่วยดู..เด็กน้อย..ละห้อยไห้
ตักนมใส่ขวดชงส่งทันใด
เด็กน้อยยิ้มดีใจน้ำตาคลอ

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า..
อยู่ไหนเล่า..นม.ข้าว.แกง..อยากแบ่งขอ
เพลงกล่อมเด็กเอื้อนฮัมในลำคอ
ชีวิตหนอขายนมเนื้อ.ก็.เพื่อนม