การรอคอย..และ..การเดินทางสามชั่วโมงกับอีก 7 นาที

มีใครคนหนึ่งบอกฉันว่า

เขาใช้การรอคอยนานถึงหกเจ็ดปี
เพื่อรอใครสักคน
ที่จะมาพบกันได้
ในสามชั่วโมงกับอีกเจ็ดนาที

เวลาแห่งการรอคอยของเขา
ยังคงนานเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
และไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุดลงได้..

เขาถามฉันว่า
ฉันเคยทำร้ายใคร
ด้วยการปล่อยให้เขาคอย
หรือเปล่า ?

หากฉันเป็นผู้ที่สามารถ
เดินทางสามชั่วโมงกับอีกเจ็ดนาที
แล้วทำให้การรอคอยของเขาสิ้นสุด
ฉันจะเร่งรุดไปทันที

แต่เผอิญ....
ฉันมิเคยใจร้าย
ทำให้ใครค้องรอคอยเช่นนั้น

แม้เมื่อหกเจ็ดปี
ใครบางคนทำให้
การเดินทางสามชั่วโมงกับอีกเจ็ดนาที
เป็นระยะทางไกลเกินไปถึง

เพราะผู้อยู่ที่ปลายทาง
เขามิได้รอคอยฉันแล้ว

แต่ฉันมิได้เก็บกักตน
ไว้ในกรงขังแห่งการรอคอย

กุญแจแห่งอิสรภาพถูกไข
ให้สายลมซับน้ำตา
ให้ท้องฟ้าแบ่งเบาความเหว่ว้า

มาเถิด....
พักให้...สองปีกแห่งใจที่อ่อนล้า
แข็งแรงและเริงร่า
พร้อมโบยบินแสวงหา
ดินแดนแห่งฝันอันเสรี

จากคำถามของใครคนหนึ่งที่ฝากข้อความถึงฉัน