รอนิดหนึ่ง...ก็ถึงเช้า (โคลงดั้น)

มืดมิดมวลหมอกคว้าง          รอบกาย
หมอกหม่นลอยเรียงราย        เกลื่อนล้อม
ขาวปุยนุ่มนวลคล้าย            ม่านคลี่
ไอกรุ่นละอองอ้อม              กักกัน

ปล่อยฝันจิตใฝ่เคว้ง             สู่ฝัน
ปล่อยโศกล่องลอยพลัน        สู่ฟ้า
ปล่อยใจที่ยึดมั่น                สู่ว่าง..วางใจ
ปล่อยทุกข์เหนื่อยอ่อนล้า       ร่วงราน

ไม่นานจักผ่านพ้น               ไม่นาน
ปวงทุกข์ที่พบพาน              จบได้
ปวงสุขสดชื่นหวาน             รอท่า
รอนะ...รอเพื่อให้               หมอกจาง

แสงพร่างแต่งวาดฟ้า           พราวพร่าง
แสงระบายพื้นนภางค์           ผ่องแผ้ว
แสงทองแห่งรุ่งราง              ระยิบ
แสงโชคิช่วงเพริศแพร้ว         ตะวัน

ภาพฝันยังขัดแจ้ง               แห่งฝัน
แม้หมอกม่านเมฆควัน          โอบเข้า
มิช้าลบเลือนพลัน               ใกล้รุ่ง
รอนิด...เดี๋ยวจะเช้า              โปรดรอ