นิยายรักสามเส้าของดาวเดือน

พร่างพราวดาวกระพริบระยิบระยับ
คณานับที่โน่นและที่นี่
ดุจจุดเทียนเล่มน้อยร้อยหมื่นมี
ฟ้าราตรีหรี่ริบวับวิบวาว

กระพริบแสงเย้าหยอก..หรือหลอกล่อ
ลวงเล่นล้อฟ้าพร่าง ณ กลางหาว
ดุจสัญญาผูกพันอันนานยาว
คือดวงดาวเคียงฟ้ายามราตรี

คืนแรมไร้จันทร์เพ็ญ...ดาวเด่นแสง
วะวามวิบ..แต้มแต่งทุกแห่งที่
เพียงข้างขึ้นเปลี่ยนสลับกลับอีกที
ฟ้าคืนนี้..ไร้แสงพราวแห่งดาวดวง

เพราะฟ้าชื่น..รื่นใจเคียงใกล้โสม
ประดุจโคมสว่างแสน ณ แดนสรวง
ข่มดาวน้อย..พันหมื่น...ดาดดื่นปวง
หลีกเร้นร่วงหลบหน้า..ดาราอาย

เออ.หนอ..เพียงไม่กี่วารที่ผ่านผัน
ถ้อยคำเอ่ยเคยมั่นกลับพลันหาย
เพียงพบแสงใหม่อันพรรณราย
ฟ้ากลับกลายลืมคำพร่ำวาจา

จากข้างขึ้น..หมุนผ่านอีกกาลหนึ่ง
ฟ้าหวนซึ้งถามทวงความห่วงหา
เคียงชิดใกล้หยอกเย้า...เจ้าดารา
ย้อนทบทวนหวนมา...สัญญาใจ

ความสัมพันธ์จริงใจอยู่ไหนนั่น
มีแค่เพียงพบกันให้หวั่นไหว
แล้วพรากพลัดจืดจางแรมร้างไกล
ก่อนเวียนใหม่มาพบคบอีกที

นิยามรักสามเส้าแห่งดาวหมอง
กับเดือนผ่องดำเนินไปในวิถี
ผลัดกันเคียงฟ้าครามยามราตรี
และเป็นอยู่อย่างนี้...ตราบเนานาน...