พระอาทิตย์หนูขอ
ไม่รอพระจันทร์
งานของหนูนั้น
ทำไมมากมาย
ยิ่งทำยิ่งยุ่ง
นุงนังวุ่นวาย
หนูอยากจะตาย
ใครหนอช่วยที
กว่าจันทร์จะมา
ก็ยามราตรี
พระอาทิตย์คนดี
ช่วยหนูหน่อย...นะ...
10/9/07
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
- (และเพื่อน) คนเรียงคำธรรมดา
11 comments:
sun เอ๋ย sun เจ้า
ขอกระทิงแดง
ให้พี่’พี้กินเอาแรง
ลุยงานตรงหน้า
อย่าได้อ่อนล้า
ให้ sun ช่วยที
ขอเก้าอี้ให้พี่’พี้นั่ง
ขอพลังให้พี่’พี้ก่อน
แล้ว sun ค่อยไปนอน
นะ sun คนดี
^^,
โลกช่างใจร้าย
ให้งานมากมายกับน้าน้ำพี้
เดี๋ยวไปเอาไม้เรียวมาตี
งานล้นปรี่จะได้เบาบาง
พระอาทิตย์ส่องแสง
ช่วยเพิ่มแรงให้ได้สะสาง
มือ สมองทำงานไม่เว้นวาง
ขอใจว่าง วางเรื่องราวแล้วก้าวเดิน
มาแบบกระท่อนกระแท่น
แต่กว่าจะมา พระอาทิตย์ก็เข้านอนไปแล้ว
พระจันทร์ก็มาไม่เพียงเสี้ยว
แต่ก็เชื่อว่า น้าน้ำพี้จะไม่ท้อๆๆๆๆ ไม่ถอยๆๆๆๆๆ
เกียร์ หนึ่งเดินหน้า เกียร์ห้าวิ่งโลดดดดดดดดด
พระอาทิตย์ยืนยัน
รับประกันเต็มร้อย
เด็กดีต้องไม่ถอย
ต่องานหนักที่มี
สู้งานต่อไป...
สำเร็จให้จงได้...นะคนดี
ทุกพลังที่มี
ส่งให้เป็นกำลังใจ...สู้ ! สู้ !
นี่ก็ใกล้สว่างแล้ว...ลุงอาทิตย์กำลังเตรียมความพร้อมที่จะปฏิบัติหน้าที่ ลุงอาทิตย์เป็นไข้ตลอดปี
ตัวนี่ร้อนแดงไม่หาย อายุลุงก็มาก รูปร่างรึก็โตใหญ่
แบกน้ำหนักนี่แทบไม่ไหว แต่ก็ภาคภูมิใจที่ได้ทำงาน ก่อนร่างกายลุงจะสูญสลายยยยย.......
เรามามีความสุขที่สุดกับการทำงานหนักกันนะ.
ผมเชื่อว่า ลุงอาทิตย์คงมีความสุข ที่ได้สาดแสงอุ่นๆและส่องความสว่างไสวให้แก่คนที่ดี.. ลุงอาทิตย์คงจะเขินจนหน้าแดงต่างหากล่ะ ไม่ได้เป็นไข้ซักกะหน่อย...
คืนนี้จันทร์กระจ่างฟ้า
พลังใจคืนมาไม่ล้าถอย
ความสำเร็จยังรอคอย
ขอค่อยค่อยป่ายปีนให้ถึงฝัน
สงสัยฝนตกหนัก น้าน้ำพี้เลยออกมาไม่ได้ ..
ฝนไม่ได้ตกค่ะ น้าเต้ย แต่ว่า ฝีมือตก
แง..แง..ยังทำงานได้ไม่เท่าไรเลย
พระอาทิตย์ก็ใจร้าย...พระจันทร์ก็ใจดำ
ทำไมปล่อยหนูทำงานคนเดียวนะ
ฝีมือตก เดี๋ยวมันก็งอกใหม่ ..
กระบี่อยู่ที่ใจ .. ยังไงก็ยังคม ..เกี่ยวกันไหมนี่
"พระอาทิตย์ก็ใจร้าย...พระจันทร์ก็ใจดำ"
แต่น้าน้ำพี้ใจดี .. งานขนาดนี้
"อีกไม่นาน..อีกไม่นาน
งานต้องเสร็จ" .. ยืมคำชนามาเลย
^
^
เอาใหม่ๆ ข้างบนนั้นผิดพลาดเล็กน้อย
ยังพิมพ์ไม่จบเลยดันกดส่งไปด๊าย
ป้าสายฯก็... “อีกไม่นาน งานต้องเสร็จ” นี่คำพี่’พี้ตะหาก เดี๋ยวพี่เค้าน้อยใจนา...
แต่แหม ต้องขอยืมคำนี้มาใช้เป็นคาถาบ้างล่ะ กำลังปลอบใจตัวเองแบบนั้นเหมือนกัน (งานกองท่วมหัว และต้องเอาตัวให้รอด)
งานน่ะเดี๋ยวมันก็ผ่านไป...แต่พายุงานพัดผ่านแล้วมันก็จะกลับมาบุกใหม่…
...เริ่มปลง เพราะ ยุ่ง ยุ่ง ยุ้ง ยุ่ง แล้วมันก็ว่าง ว่างไม่นานมันก็ยุ่งอีก วนไปเวียนมา อยู่แบบนี้ทุกเดือน
แต่หงุดหงิดกะงาน กะคน ทีไร ก็ได้ป้าสายฯนี่ล่ะมาทำให้เย็นลงทู้กที
จุ๊บๆ ฝันดีราตรีสวัสดิ์
พี่'พี้สู้ๆ น้าาาาา
“อีกไม่นาน งานต้องเสร็จ”
หูยยยยยยยยย ปล่อยไก่ยามดึก
ต้องขออภัยน้าน้ำพี้ อย่างแรง
ทำไมตาลายดูเป็นชื่อชนา ไปได้
น้าน้ำพี้อย่าน้อยใจนา .. อายจริงๆ
ชนา..ป้าสายน่ะขี้หงุดหงิดกว่าชนาอีก .. แต่หายเร็ว
ว้า แย่จัง ! ผมมาช้า มากๆๆๆๆๆๆๆ
มีอะไรต่อมิอะไรเคลื่อนไหวตั้งเยอะ ทั้งสิ่งที่น่าเศร้าใจของวงการนักคิดนักเขียน แล้วก็ผลงานอันสะท้อนออกมาของพี่น้ำพี้ ซึ่งมันคงผ่านไปแล้วล่ะ ใช่มั้ย?
ต้องขอโทษที่ไม่ได้ติดต่อมาเลย ไม่ได้เปิดเมล์ ไม่ได้เข้าบล็อก ด้วยเวลาที่มีจำกัด อย่างมากเข้าได้แค่เวบ ทรต. สูมาเต๊อะคับปี้สาวคนงาม
หายเหนื่อยแล้วก็ กลับมาสร้างสรรค์งานให้สะท้านไปเลยนะครับคราวนี้
Post a Comment